آمنیودیسک چشمی (پانسمان بیولوژیک) بافت آلوگرفت پرده آمنیوتیک انسانی به صورت خشک است که سلول‌های بنیادی را ندارد ولی دارای فاکتورهای رشد است. مهم‌ترین کاربرد آن درمان زخمها و ضایعات سطحی چشم و بازسازی بافت قرنیه در آسیب‌های چشمی و جراحی‌های چشم هستند.
آمنیودیسک را می‌توان به عنوان یک پانسمان به صورت پچ و یا در فرایند جراحی به عنوان گرافت استفاده کرد که در حالت کرافت، آمنیودیسک دیگر به عنوان یک پانسمان موقت نبوده و پس از جایگذاری به بخشی از بافت بدن بیمار تبدیل خواهد شد.
از ویژگی‌های پرده آمنیوتیک می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
- دارا بودن مقادیر بالایی از سایتوکاین‌ها و فاکتورهای رشد سلولی.
- کاهش میزان درد در ناحیه زخم.
- بالا بردن سرعت ترمیم زخم.
- دارا بودن خصوصیات ضد باکتریایی.
- ایجاد سد بیولوژیک در برابر عوامل عفونت زا توسط غشای آمنیوتیک.
- عدم واکنش سیستم ایمنی بدن نسبت به پانسمان پرده آمنیوتیک.
- ایجاد کردن بستری برای مهاجرت و تکثیر سلولی.
- کاهش التهاب.
- کاهش ایجاد جای زخم.
آمنیودیسک چشمی(پانسمان بیولوژیک)
پرده آمنیوتیک (آمنیون) یک غشای نازک فاقد عروق است که درونی ترین لایه غشای جنینی است که در طول دوره بارداری جنین را احاطه کرده و در محافظت و پرورش جنین نقش دارد. آمنیون پروتئین‌های مهمی را تولید می‌کند که در تکامل و رشد طبیعی جنین نقش دارند. این پروتئین‌ها خواص تنظیم کننده سیستم ایمنی (ایمونو رگولاتوری)، ضد فیبروتیک، ضد التهابی، ضد رگ زایی، غیر تومور زا و ترمیم کننده بافت دارند. زمانی که این بافت به خوبی نگهداری شود اثرات مثبت آن مثل کاهش التهاب و نو رگ زایی و ارتقای ترمیم زخم حفظ می‌شود و می‌تواند برای ارتقای فرایند ترمیم بافت مورد استفاده قرار گیرد. این بافت مشتق از سلول‌های جنینی، آنتی ژن های سازگاری بافتی را بیان نمی‌کند و در نتیجه خطر ایمنی زایی آن بسیار اندک است. این بافت ساختاری منحصر به فرد از جنس کلاژن دارد و شامل چند بخش است: ۱- یک لایه سلول اپیتلیومی، ۲- یک غشای پایه ضخیم، ۳- یک ماتریکس استرومایی بدون عروق.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.