استفاده پرده آمینوتیک در زنان و زایمان
در زنان و زایمان، پرده آمنیون برای درمان‌های مختلف استفاده شده است. بازسازی اپیتلیال در اندیکاسیون غشای آمنیوتیک در جراحی‌های بازسازی واژن یکی از اهداف از ابتدای قرن گذشته بوده است (A., 1934).
بیماران Vaginal agenesis (Mayer-Rokitansky-Kuster-Hauser syndrome) تحت عمل جراحی واژینوپلاستی به عنوان یک درمان ترمیمی قرار می‌گیرند. کاربرد AM در این روش با بیوپسی نشان می‌دهد که اپیتلیال شدن عمق و کالیبر طبیعی 8 هفته پس از جراحی، بدون اگزودا، اسکار، خشکی یا چسبندگی را نشان می‌دهد. هیچ عارضه جانبی تا 2 سال پس از جراحی حفره جدید واژن گزارش نشده است. اندازه واژن بین 8 تا 10 سانتی متر بود و در همان زمان، میانگین امتیاز 30-32 در شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) به دست آمد.
استفاده در زخم‌ها
در زخم‌های واژن ناشی از مش واژینال، درمان با AM منجمد در بیماران با ضایعات به اندازه 5-25 میلی متر 27 ماه بعد گزارش شد. فقط یک بیمار زخم کمتر از 3 میلی‌متر داشت و قبل و بعد از جراحی، دو نفر از هفت بیمار دچار دیسپارونی شدند. با درمان AM هیچ بیمار این وضعیت را گزارش نکرد و در این مدت هیچ عارضه نامطلوبی گزارش نشد.
در برخی از آسیب شناسی‌ها، اسکار و فیبروز اغراق آمیز است، باعث ایجاد چسبندگی داخل رحمی یا سینکیای داخل رحمی پس از اعمال جراحی می‌شود. کارآزمایی‌های بالینی استفاده از AM را با کیتوزان مقایسه کرده‌اند که میزان عود چسبندگی‌ها را در ماه اول با استفاده از کیتوزان 47.9 درصد نشان می‌دهد، در حالی که با AM این میزان 15.4 درصد بود. عوارض 3 ماه پس از جراحی بررسی شد و میزان عود آن به ترتیب 37.5% و 3.8% بود. در همان زمان، افزایش ضخامت آندومتر در گروه درمان AM در مقایسه با گروه تحت درمان با کیتوزان گزارش شد.
استفاده پرده آمینوتیک در زنان و زایمان
دو زمینه اصلی در کاربردهای زنان و زایمان وجود دارد:
سندرم آشرمن (چسبندگی داخل رحمی، IUA (و plasties vagino . چسبندگی داخل رحمی (IUAs) یک اختلال خوش خیم رحمی است که منجر به چسبندگی داخل رحمی و ایجاد اسکار می‌شود. اصل استفاده از hAM در IUA استفاده از جداکننده مکانیکی فعال بیولوژیکی پس از چسبندگی هیستروسکوپی است.
گزارش‌ها نشان می‌دهد که پیوند hAM تازه نتیجه بالینی را بهبود می‌بخشد و عود اصلاح چسبندگی را کاهش می‌دهد.
علاوه بر این، در تکنیک‌های مختلف واژینوپلاستی، استفاده از hAM را می‌توان یک روش ایمن و ساده با نتایج عملکردی خوب در نظر گرفت. کاربرد موفقیت آمیز hAM در این زمینه قبلاً در سال 1979 شرح داده شد.
خواص مختلف AM مانند پرو آپوپتوز، ضد رگ‌زایی، توقف چرخه سلولی و ویژگی‌های تنظیم کننده ایمنی آن را به یک کاندید مناسب برای تحقیقات مرتبط با سرطان تبدیل کرده است. مطالعات انباشته مکانیسم ضد سرطانی AM را از طریق ترشح پروتئین‌ها و سیتوکین‌های مختلف پیدا کرده‌اند.
کلاژن VIII، ترومبوسپوندین (TSP)، مهارکننده‌های بافتی متالوپروتئینازها (TIMPs) به ویژه TIMP-2)، مهارکننده‌های فعال کننده پلاسمینوژن PAI-1 و PAI-2، اینترلوکین-10 (IL-10)، و آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-1 (IL) ) همچنین می‌تواند نقش ضد رگ زایی را واسطه کند.
سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسانی مشتق از AM، فاکتورهای ضد تکثیر و سیتوکین‌های مختلفی مانند GM-CSF (فاکتور محرک ماکروفاژکولونی گرانولوسیت)، IL-6 (اینترلوکین-6)، IFN- β/ α (اینترفرون-α و ( β را دفع می‌کند. علاوه بر این، خواص پرو آپوپتوز پیشنهاد شده است که از طریق مهار HSP90 و فعال کردن مسیر Bcl-2/caspase انجام شود.
استفاده در سرطان‌ها
استفاده پرده آمینوتیک در زنان و زایمان
اخیراً، در مطالعات مختلف، سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از مایع آمنیوتیک، به عنوان یک درمان سرطان جدید، در سرطان دهانه رحم، سرطان پروستات و سرطان تخمدان مورد ارزیابی قرار گرفت.
چسبندگی قطعات آندومتر و رده‌های سلولی کارسینوم آندومتر به غشای آمنیوتیک در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از مقاطع منجمد ارزیابی شد. ترکیب ماتریکس خارج سلولی و حضور پروتئین‌های رشته‌ای میانی غشای آمنیوتیک با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی تعیین و با صفاق طبیعی مقایسه شد.
صفاق و غشای آمنیوتیک با توجه به بیان سیتوکراتین‌ها در پوشش اپیتلیال و اجزای ماتریکس خارج سلولی (ECM) مشابه بودند. قطعات آندومتر به سمت اپیتلیال دست نخورده غشای آمنیوتیک نچسبیدند.
در مقابل، چسبندگی به سمت غیر اپیتلیال آمنیون رخ داد.
پوشش اپیتلیال دست نخورده از چسبیدن قطعات آندومتر به ECM غشاهای آمنیوتیک در شرایط آزمایشگاهی جلوگیری می‌کند.
یک اپیتلیوم دست نخورده می‌تواند یک مکانیسم دفاعی مهم در جلوگیری از چسبندگی اولیه قطعات رتروگراد آندومتر به صفاق باشد.
منابع:
doi.org/10.1016/j.msec.2019.02.090
https://doi.org/10.1016/j.placenta.2020.10.026
https://doi.org/10.3389/frtra.2023.1152068
