فیبروم نوعی توده در رحم است که سرطانی نیست. این توده می‌تواند به اندازه یک نخود کوچک باشد و یا به اندازه توپ بسکتبال بزرگ باشد. این توده‌ها اغلب منحنی شکل و به رنگ صورتی هستند و ممکن است هر جایی در داخل رحم و حتی روی آن نیز تشکیل شوند.فیبروم رحمی را لیومیوما یا میوما می‌نامند.
احتمال ابتلا به فیبروئید در خانم‌های سیاه پوست، خانم‌هایی که هرگز باردار نشده‌اند و خانم‌هایی که مادر یا خواهرشان به این مشکل دچارند، بیشتر است.
علت بروز فیبروئید ناشناخته است. اما به نظر می‌رسد استروژن در تحریک رشد برخی فیبروئیدها نقش دارد.
انواع فیبروم:
اینترامورال: شایع‌ترین نوع فیبروئید است. این فیبروئیدها داخل دیواره ماهیچه‌ای رحم ایجاد می‌شوند و ممکن است رشد کند و رحم را دچار کشیدگی سازد.
ساب سروزال: در خارج از رحم ایجاد می‌شود؛ جایی که سروز نام می‌گیرد. این فیبروئیدها ممکن است رشد کنند و موجب بزرگ‌تر شدن یک طرف رحم گردند.
پدانکوله: توده‌های ساب سروزال می‌توانند یک ساقه و یک پایه بلند و باریک ایجاد کنند تا از توده حمایت کند. زمانی که این حالت رخ می‌دهد، فیبروئید رحمی، پنداکوله نام می‌گیرد.
زیر مخاطی: این نوع فیبروئید رحمی در لایه ماهیچه‌ای میانی یا میومتر رحم فرد ایجاد می‌شود. توده‌های زیر مخاطی شیوع چندانی ندارد.
علائم:
- درد یا فشار در ناحیه لگن
- خونریزی سنگین ماهانه
- خونریزی یا وجود لکه بین دوران خونریزی ماهانه
- دفع مکرر و غیر معمول ادرار
- تورم در ناحیه زیر شکم
- کمر درد در حین نزدیکی جنسی و یا در طول خونریزی ماهانه
- خستگی یا انرژی کم در اثر خونریزی‌های سنگین ماهانه و یا خونریزی بیش از حد
- ناباروری، البته اگر فیبروئید منجر به انسداد لوله فالوپ شود.
- یبوست
- سقط‌های مکرر
درمان:
- داروها
داروهایی که برای کوچک شدن فیبروئیدها استفاده می‌شود عبارت است از leuprolide. این دارو با قطع تولید استروژن در تخمدان، حالت یائسگی موقتی را ایجاد می‌کند، وقتی میزان استروژن افت کند، خونریزی‌های قاعدگی متوقف می‌شود و علائمی مانند گرگرفتگی ظاهر می‌گردد و رشد فیبروئید متوقف شده و کم کم کوچک می‌شود. اما وقتی مصرف دارو قطع شود، پریودها برگشته، گرگرفتگی از بین می‌رود و فیبروئیدهایی که از بین نرفته بودند رشد خود را از سر می‌گیرند.
- جراحی
جراحی میومکتومی به منظور برداشت فیبروئیدهای بسیار بزرگ یا چند تایی انجام می‌گیرد که با ایجاد یک برش بزرگ در شکم، دسترسی به رحم و برداشت فیبروئیدها ممکن است. جراحی همچنین می‌تواند به صورت لاپاراسکوپی انجام شود. امکان رشد مجدد فیبروئید بعد از جراحی وجود دارد. اگر وضعیت بیمار تشدید شود و یا سایر روش‌های درمانی اثرگذار نباشند، پزشک ممکن است هیسترکتومی (جراحی برداشتن رحم) را برای درمان فیبروئید رحمی توصیه کند.
- روش‌های با تهاجم کمتر
میولیز با استفاده از جریان برق فیبروئید رحمی را جمع می‌کند در حالی که کریومیولیز با فریز کردن، فیبروئیدها را درمان می‌کند. قطع اندومتری شامل وارد کردن یک وسیله مخصوص به داخل رحم به منظور تخریب پوشش رحم با حرارت، جریان برق یا آب داغ است. گزینه جراحی دیگر آمبولیزاسیون سرخرگ رحمی است. در این روش با استفاده از اشعه ایکس، موادی به عروق خونی تزریق می‌شود تا مانع خون‌رسانی به فیبروئید شود.
